Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Duo Reges: constructio interrete. Itaque fecimus. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Sed quot homines, tot sententiae; Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?

Respondebo me non quaerere, inquam, hoc tempore quid virtus efficere possit, sed quid constanter dicatur, quid ipsum a se dissentiat.

Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?
Quid est igitur, inquit, quod requiras?
Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;
Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?
Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Cumque ipsa virtus efficiat ita beatam vitam, ut beatior
esse non possit, tamen quaedam deesse sapientibus tum, cum
sint beatissimi;

Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis
tamque productae temporibus tamque multae.

Bork: A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.
Ita prorsus, inquam;: An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?
Bork: Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.
Proclivi currit oratio.: Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer.
Scaevolam M.: Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.
Age sane, inquam.: Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est.

Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Quod est, ut dixi, habere ea, quae secundum naturam sint, vel omnia vel plurima et maxima.

Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest.
At iam decimum annum in spelunca iacet.
Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior;