Duo Reges: constructio interrete.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Stoici scilicet.

Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.
Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia.
Et quidem, inquit, vehementer errat;
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.
At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus.
Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.

Bork: Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat.
Eam stabilem appellas.: Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis.

Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi
oratio longa videri potest.

Crasso, quem semel ait in vita risisse Lucilius, non
contigit, ut ea re minus agelastoj ut ait idem, vocaretur.

Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Beatus sibi videtur esse moriens. Poterat autem inpune; Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Quae contraria sunt his, malane? Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus.

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.
Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;
Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.
Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?
Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;

Quos ille, di inmortales, cum omnes artus ardere viderentur, cruciatus perferebat! nec tamen miser esse, quia summum id malum non erat, tantum modo laboriosus videbatur;

Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.