Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Duo Reges: constructio interrete.

At, si voluptas esset bonum, desideraret.

Qui convenit? At eum nihili facit; Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Verum hoc idem saepe faciamus.

Sullae consulatum?: Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.
Bork: Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet?
Bork: Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem.
Bork: Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
Qui convenit?: Quod iam a me expectare noli.

Multosque etiam dolores curationis causa perferant, ut, si
ipse usus membrorum non modo non maior, verum etiam minor
futurus sit, eorum tamen species ad naturam revertatur?

Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque
laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur.

Curium putes loqui, interdum ita laudat, ut quid praeterea sit bonum neget se posse ne suspicari quidem.

Hoc est non dividere, sed frangere.

Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Sed plane dicit quod intellegit. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt;

Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo.
Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.
Nullis enim partitionibus, nullis definitionibus utuntur ipsique dicunt ea se modo probare, quibus natura tacita adsentiatur.
A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.

Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.
Maximus dolor, inquit, brevis est.
Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.
Cur haec eadem Democritus?
Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.
Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.