Tanta vis admonitionis inest in locis;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An haec ab eo non dicuntur? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Duo Reges: constructio interrete. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

Mihi enim satis est, ipsis non satis. Immo alio genere; Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Sed haec nihil sane ad rem;

1. Haec quo modo conveniant, non sane intellego.
2. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

Quod quidem mihi si quando dictum est-est autem dictum non parum saepe-, etsi satis clemens sum in disputando, tamen interdum soleo subirasci.

Equidem e Cn.

Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Quid Zeno?

Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis;

Non semper, inquam;

Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.

Bork

Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.

Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere
aliquid vis aut nos iam longiores sumus.

Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?

Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Quod quidem iam fit etiam in Academia. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quare attende, quaeso.

• Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?
• Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.
• An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat?