Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Duo Reges: constructio interrete. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?

-, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam
positam beate aut secus vivendi.

Numquam audivi in Epicuri schola Lycurgum, Solonem,
Miltiadem, Themistoclem, Epaminondam nominari, qui in ore
sunt ceterorum omnium philosophorum.

Memini vero, inquam;: Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare.
Bork: Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;
Bork: Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.
Hic ambiguo ludimur.
Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.

Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? -delector enim, quamquam te non possum, ut ais, corrumpere, delector, inquam, et familia vestra et nomine. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Quid iudicant sensus?

Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.

Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?
Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.
Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo.
Sed hoc sane concedamus.
Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.
Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.

Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.

Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Paria sunt igitur. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Bork Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Videsne, ut haec concinant? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.