Maximus dolor, inquit, brevis est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Duo Reges: constructio interrete. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Quae duo sunt, unum facit. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Quippe: habes enim a rhetoribus; Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime.

Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas?
Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus.
Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.
Quam si explicavisset, non tam haesitaret.

Perge porro;: Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.
Bork: Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.
Quae sequuntur igitur?: Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?
Bork: Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.
Quis negat?: Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit.

Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?

At eum nihili facit;

Quod cum dixissent, ille contra. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Cur id non ita fit?

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.
Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;
Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.
Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?

Sed ad bona praeterita redeamus. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.

Vides igitur te aut ea sumere, quae non concedantur, aut ea,
quae etiam concessa te nihil iuvent.