My Web Page

Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Duo Reges: constructio interrete. Manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas, et, si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem.

  1. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.
  2. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.
  3. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.
  4. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.

Et tamen quid attinet luxuriosis ullam exceptionem dari aut
fingere aliquos, qui, cum luxuriose viverent, a summo
philosopho non reprehenderentur eo nomine dumtaxat, cetera
caverent?

Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa
pugnant.
Bork
Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.
Quis hoc dicit?
Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum;
At certe gravius.
Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem.

Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. An haec ab eo non dicuntur? Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Quaerimus enim finem bonorum. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Hoc non est positum in nostra actione. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.

Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur.