Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Duo Reges: constructio interrete. Est, ut dicis, inquam. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;

Nam et ille apud Trabeam voluptatem animi nimiam laetitiam
dicit eandem, quam ille Caecilianus, qui omnibus laetitiis
laetum esse se narrat.

Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea,
quem audiamus.

Sint ista Graecorum;: Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.
Quo tandem modo?: Hac videlicet ratione, quod ea, quae externa sunt, iis tuemur officiis, quae oriuntur a suo cuiusque genere virtutis.
Tenent mordicus.: Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem.
Easdemne res?: Deprehensus omnem poenam contemnet.

Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Sed fortuna fortis; Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus.

Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Eam stabilem appellas. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;

Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere.
Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.
Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.
Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.
Hac videlicet ratione, quod ea, quae externa sunt, iis tuemur officiis, quae oriuntur a suo cuiusque genere virtutis.
Nullis enim partitionibus, nullis definitionibus utuntur ipsique dicunt ea se modo probare, quibus natura tacita adsentiatur.

Attulisti aliud humanius horum recentiorum, numquam dictum ab ipso illo, quod sciam, primo utilitatis causa amicum expeti, cum autem usus accessisset, tum ipsum amari per se etiam omissa spe voluptatis.

Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?
Simul atque natum animal est, gaudet voluptate et eam appetit ut bonum, aspernatur dolorem ut malum.
Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus.
Putabam equidem satis, inquit, me dixisse.
Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat;
Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus;